Ευγενία Παναγοπούλου

2017-06-04

Μετά την παράσταση < Ο Κύκλος > Η Ευγενία Παναγοπούλου απαντά στο Συντάκτη του e-la-theatro.gr Ψυχολόγο Κλέαρχο Σταματουλάκη

Ευγενία Παναγοπούλου  

Τι είναι για σένα ο κύκλος;

Για μένα εκτός από το πρακτικό που ήταν μια θεατρική μου δουλειά, σε σκηνοθεσία Γιάννη Αϊβάζη, είναι ένα έργο που έχει να πει πάρα πολλά πράγματα και σε μένα αλλά και στο κοινό, γα τη ζωή, για τις ανθρώπινες σχέσεις, για τις οικογενειακές σχέσεις. 

Και σίγουρα είναι το γνωστό ρητό του Γκαίτε, ότι ο κύκλος όσο συνεχίζεις να τον κλείνεις και να τον ανοίγεις, αν τον αγγίξεις έστω και για λίγο μπορεί να γίνει φαύλος. 

Οπότε είναι στη δική σου ευχέρεια το αν θα κλείνεις τους κύκλους. Εγώ αυτό που έχω να πάρω σαν άνθρωπος, γιατί από το κάθε έργο προσπαθώ να αφομοιώνω και κάτι, για να με κάνει και καλύτερη σαν άνθρωπο, είναι ότι είναι ωραία όταν κλείνουν οι κύκλοι στη ζωή μας, και δεν πρέπει να τους φοβόμαστε. 

Οπότε να μην αφήνουμε ανοιχτούς τους κύκλους. 


Ναι, γίνεται με κάποιο τρόπο από τη ζωή νομοτελειακά, θεωρώ. 

Υπάρχει μια φιλική σχέση, που βλέπεις ότι δε τα πηγαίνετε πλέον καλά, το βλέπεις... θα κλείσει από μόνο του. Θα γίνει γνωστός. 

Η ζωή μας το δείχνει. Είναι πολύ πιο έξυπνη η ζωή από μας. Και όσο πιο πολύ την παρατηρούμε και την κλέβουμε, τόσο το καλύτερο πιστεύω.  

Μέσα στη ζωή έχουμε και την απώλεια, που είναι πολύ έντονη και στο έργο. Πώς την βίωσες σαν Αφροδίτη και πώς σε άλλους ρόλους που έχεις υποδυθεί; 


Το στοιχείο της απώλειας στην Αφροδίτη, είναι πάρα πολύ σημαντικό
Της έχει αλλάξει τη ζωή. Την έχει αναγκάσει να αλλάξει ζωή, να φύγει να πάει στην Τουρκία. 
Να κάνει μια εντελώς καινούργια αρχή από το μηδέν. 

Κάτι το οποίο θεωρώ πολύ γενναίο από πλευράς της, γιατί είναι πολύ μικρή και βρίσκει μια τρομερή ωριμότητα σ' αυτό που ζουν οι γονείς της, που χώρισαν, που πέθανε ο αδερφός της, που είναι πραγματικά το αγκάθι στην καρδία της και μπόρεσε με το δικό της τρόπο να πάει παρακάτω.  

Οπότε η Αφροδίτη την βιώνει πολύ έντονα την απώλεια. Σε προσωπικό επίπεδο, έχω χάσει πολλούς αγαπημένους μου ανθρώπους, τους κάνω με τον τρόπο μου μνημόσυνο, με το να τους θυμάμαι, με το να τους έχω σε κάποια παράσταση καθισμένους σε κάποια καρέκλα, με το να τους σκεφτώ. Είναι άσχημο να χάνεις ανθρώπους που αγαπάς, είτε φίλους- Για μένα η φιλία παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, δηλαδή είναι οικογένεια. Είναι κάτι με το οποίο πρέπει να συμβιβαστούμε. Είναι άλλωστε η μεγαλύτερη αλήθεια που ξέρουμε. 

Είναι κι αυτό ένας κύκλος, σωστά;

Ακριβώς, τι ωραίο; Είναι και αυτός ένας κύκλος. 

Πάμε λίγο στη σκηνή που ανέφερες με τον Κοψιδά, που δε μιλάτε αλλά τα λέτε όλα. Μια σκηνή στην οποία κάνεις μετάβαση από το κωμικό στο δραματικό και πάλι πίσω. Πώς συμβαίνει σε σένα αυτό; Σαν ηθοποιός αρχικά 


Σαν ηθοποιός αρχικά, βρίσκεις τις εναλλαγές σου, την τεχνική σου, που πρέπει να ακουμπήσεις συναισθηματικά μέσα σου για να μπορέσεις να μην βγει γελοίο, γιατί κάθε φορά ακροβατείς. Κάθε φορά έχω άγχος για να βγει ομαλά αυτό το πράγμα. Γιατί σας έχω πάρει, είμαστε στο αεροπλάνο όλοι μας και στα ξαφνικά αν εγώ κάνω μια... κατ' αρχάς θα εκτεθώ, θα εκθέσω τους συναδέλφους μου, τον σκηνοθέτη μου και κάτι θα σας ξενίσει κάτω. Θα πείτε τι κάνει τώρα αυτή; Θα είναι σα να σας βάζω σε κενά αέρος. Που δε το θέλω αυτό. Θέλω να έχουμε ομαλή πτήση. Οπότε προσπαθώ προετοιμάζοντας το, πολύ ήπια και σταδιακά να φτάσουμε σ αυτό το σημείο. Βεβαίως, έχω την τύχη να είμαι με το Γιώργο Κοψιδά, που το κάνει πιο όμορφα και εύκολα τα πράγματα. Όλοι τους η Κατερίνα η Τσάβαλου, Ο Φραγκολιάς, ο Χακκί, ο Κερασιώτης, ο Δημηρόπουλος που είναι αστραπιαία η σκηνή μας, 4 ατάκες ανταλλάζουμε, και είναι όλοι τους τόσο καλοί, έχουμε τόσο καλή επικοινωνία. Που πραγματικά είναι πολύ βοηθητικοί όλοι στις μεταβάσεις. 


Στην καθημερινότητα γίνονται τέτοιες μεταβάσεις; 


Στην καθημερινότητα, σίγουρα κάνω μεταβάσεις, είμαι πολύ του χιούμορ. Ακόμα και σε έντονες στιγμές με πολύ κλάμα. Όταν είμαι με μια φίλη που περνάω κάτι και έχουμε βρεθεί να τα πούμε συνήθως γελάει. Γιατί προσπαθώ ότι συμβαίνει να το βγάζω με χιούμορ. Ναι, θα είναι η στιγμή που θα κλάψω κλάψω, θα στεναχωρηθούμε, θα πέσουμε στο πάτωμα, θα βάψουμε και το χρώμα μαύρο αλλά μέσα στο μαύρο πάντα έχω λίγο φως. Δηλαδή θέλω χιούμορ, θέλω έχω αρχίσει και μεγαλώνοντας, αλλάζει η φιλοσοφία μου και πιστεύω ότι αν δεν είναι υγείας το θέμα, όλα λύνονται. Υγεία και τίποτα' άλλο. Που ακούγεται τόσο γραφικό, είναι όμως τόσο σπουδαίο και μοναδικό. 


Έχουμε και τις μεταβάσεις από τον έναν ρόλο στον άλλο και φυσικά τη μετάβαση στην «Ευγενία». Πώς κρατάς ισορροπία από την ψυχολογία του χαρακτήρα στη δικιά σου; 


Νομίζω ότι συμβαίνει όλοι οι ηθοποιοί είμαστε μαγνήτες ρόλων με κάποιον τρόπο. Και ενεργοποιούμε κάποιο ενεργειακό μας πεδίο και μας έρχονται κάποιοι ρόλοι. Δηλαδή δεν έρχονται τυχαία οι ρόλοι. Δεν είναι μόνο ένα physique. Είναι πιτσιρίκα, θα παίξει την κόρη. Δεν είναι μόνο αυτό. Θεωρώ ότι με κάποιο τρόπο τραβάς, προσελκύεις κάτι, εν αγνοία σου-δε μπορώ να πιστέψω ότι όλα είναι γραμμένα. Τραβάς κάποια πράγματα, λοιπόν. Ισορροπία πρέπει να έχουν όλοι οι ηθοποιοί, αλλιώς θα ήμασταν ημίτρελοι. Οπότε δεν αλλοιώνεται ο χαρακτήρας σου όταν υποδύεσαι έναν ρόλο- είτε μικρό, πόσο μάλλον μεγαλύτερης σημασίας. Ας πούμε φαντάσου έναν ηθοποιό να παίξει τον Άμλετ. Πρέπει να σαλτάρει; Οπότε είναι καλή η ισορροπία. Μ' αρέσει να είναι η δουλειά μου. Ναι, να δοθώ, να ξεφύγω, να φύγουμε. Αλλά η ζωή μου, να πιώ τον καφέ μου, να βγω με τους φίλους μου, θα πω νορμάλ πράγματα.

Είναι εκτόνωση; 

Η δουλειά μου; 

Σίγουρα! Τρελή εκτόνωση, φοβερό άλλοθι ... είναι πολλά πράγματα. 

Είναι τρομερή δημιουργία, είναι οργασμός φαντασίας. 

Δυστυχώς το 'χει πει ο Woody Allen πριν από μένα «ό,τι έχω είναι η φαντασία μου». Και το χιούμορ μου. 

Προσπαθώ τη φαντασία μου να την κρατώ πολύ ζωντανή και στη ζωή μου, πόσο μάλλον στη δουλειά μου. Που η μισή μου δουλειά είναι η φαντασία μου.  

Πριν είπες ότι υπάρχει ισορροπία. Όταν όμως βιώνεις κάτι μέσα από το χαρακτήρα. Κάποια στοιχεία τα παίρνεις σαν Ευγενία; 


Σε προβληματίζουν και τα φέρεις. 

Σε αυτό που είμαι έχει συντελέσει ότι έχω κάνει τη Ντορίτα, ότι έχω κάνει την Άννα, την Δάφνη, ότι κάνω την Αφροδίτη. Σίγουρα μπαίνει ένα μικρό λιθαράκι στον χαρακτήρα μου από αυτή τη σπουδή, σ' αυτό το χρονικό διάστημα που έχω να υποδυθώ την ηρωίδα. Οπότε θα σου απαντήσω, ναι.   

Αυτό το επάγγελμα πώς το επέλεξες; Τι σε τράβηξε; Ήταν όνειρο ζωής; 

Το ήθελα από παιδί να γίνω ηθοποιός. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω ηθοποιός. Πολύ γραφικά θα σου πω ότι μ' άρεσε να κάνω τον κόσμο να κλαίει, να γελάει. Μ' άρεσε να τους κερδίζω το ενδιαφέρον. Μοναχοπαίδι κιόλα... Ήθελα να έχω όχι το κέντρο της προσοχής, αλλά να δημιουργώ κάτι. Οργάνωνα πολλά πράγματα στην οικογένεια μου... μικρές παραστασούλες, μου άρεσε να μιμούμαι, έκανα και τέτοια. Ήμουν πολύ δραστήρια. Στο σχολείο αναπτύχθηκε πολύ με τα ποιήματα, τις γιορτές κι αυτά. Το βαθύτερο μου, θα σου απαντήσω, μιας και είσαι και ψυχολόγος, το έκανα από πολύ μικρή. Συνειδητοποίησα πως ό,τι φοβάμαι, ήθελα να το ξεπερνάω. Φοβόμουνα πολύ τους ανθρώπους. Και επειδή η δουλειά του πατέρα μου ήταν να μετακομίζουμε συνέχεια, ήταν στρατιωτικός, οπότε κάθε δύο χρόνια είχα «Γεια σας! Είμαι αυτή, θέλω φίλους, δε μπορώ να 'μαι μόνη μου, έλα να κάνουμε παρέα!» (γέλια). Αυτό το ανέπτυξα γιατί δεν ήθελα να τους φοβάμαι. Ήθελα να περάσουμε καλά. Ξεπέρασα το φόβο μου και τους αγάπησα πολύ. Προσπαθώ και έχω καταφέρει να τους δικαιολογώ. Να τους καταλαβαίνω. Το ρήμα "καταλαβαίνω" είναι, για μένα, συνώνυμο του "αγαπάω". Καταλαβαίνω... αγαπάω. Όταν καταλαβαίνεις τον άλλον, σημαίνει ότι τον αγαπάς. Επειδή αγαπάω πολύ τους ανθρώπους και τους καταλαβαίνω ακριβώς, ότι κουράζονται, θέλουν να περάσουν καλά. Κάποια στιγμή θα κάνω ένα έργο για να τους πώς κάτι πολύ βαρυσήμαντό που έχει γράψει ο κύριος Σαίξπηρ, τότε θα τους κάνω μια διαφορετική έκκληση. Σε κάτι πιο ανάλαφρο, σε μια κωμωδία, θα ήθελα να έρθουν να περάσουν καλά, να ξεφύγουν απ' όλο αυτό. Οπότε το κάθε έργο με βοηθάει για να ακουμπήσω στους ανθρώπους που καταλαβαίνω κι ας μη τους ξέρω. 

Και στον Κύκλο τα έκανες και τα δύο πάρα πολύ καλά. Στο δραματικό κομμάτι και στα κωμικά. Το μεγαλύτερο γέλιο έπεσε σε σκηνή με σένα και τον Burak.

Ευχαριστώ πολύ!

Υπάρχει κάτι που σε κουράζει;


Με κουράζει η κακία, οι άνθρωποι που δεν είναι καθόλου ευγενικοί, με κουράζει το ψέμα. Σου λέω τρία πράγματα που δεν αντέχω και είναι τα μοναδικά που θα με κάνουν να πατήσω delete σε κάποιο άνθρωπο. Τη βλακεία, νομίζω την έχω συνηθίσει. Αλλά τα άλλα τρία δε μπορώ με τίποτα.  

Σε επαγγελματικό και σε προσωπικό επίπεδο;

Ναι, ναι. Καλά στο επαγγελματικό, υπάρχουν κάποιες συνεργασίες που πρέπει να κάνεις, οπότε δε μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα. Εκεί λίγο θα το παλαντζάρεις, θα φύγεις με νεύρα, θα βάλεις τα κλάματα στο αυτοκίνητο κάπως θα το καταφέρεις, για να ΄χεις και την ισορροπία που λέγαμε πριν. Αλλά σε προσωπικό επίπεδο δε το διαπραγματεύομαι.  

Οπότε για τον ηθοποιό, εκτός από ταλέντο και φαντασία, πρέπει να έχει και στομάχι, έτσι;

Βέβαια, είναι πολύ σημαντικό. Το χτίζεις με τη δουλειά. Αν μπορέσεις να αποκωδικοποιήσεις το γεγονός ότι αγαπάω αυτό που κάνω, όσο και να κοπανηθείς, ό, τι κι αν κάνεις και τη ζωή μου μαύρη να θες να κάνεις, δε θα το πετύχεις. Γιατί ξέρω ποια είμαι, ξέρω τι μπορώ να κάνω. Πραγματικά στο λέω, έχω παιδευτεί πολύ, κάνω πολύ εσωτερική δουλειά με τον εαυτό μου για να έχω ψυχική υγεία. Γιατί μπορεί ο κύριος Τάδε να έρθει αύριο το πρωί και να σου πει «ααα... μπουρου, μπούρου» και θα πεις «α, τι;!» και θα γκρεμιστεί όλος σου ο κόσμος. Όχι, δε θα γκρεμιστεί όλος μου ο κόσμος, από κανέναν κύριο Τάδε, γιατί γνωρίζω πολύ καλά ποια είμαι, τι κάνω και πού πατάω. Σίγουρα θα λάβω υπόψη μου ένα σχόλιο, μια παρατήρηση για να γίνω καλύτερη, αλλά ως εκεί. Όσο πιο πολύ δουλειά κάνεις με τον εαυτό σου και αντέχεις και δεις πράγματα και μπορέσει το μάτι να είναι πιο έμπειρο και να μην είσαι τόσο αθώος, αλλά να έχεις την αθωότητα, καταλαβαίνοντας τους κινδύνους. Ότι δεν είναι δύο τρύπες, αγάπη, είναι πρίζα. Και αν βάλεις το χέρι θα σε τινάξει το ρεύμα. Δηλαδή, please! Ξύπνα! Με το γερό στομάχι, πρέπει να ξέρεις ότι στη πρίζα δε βάζουμε δάχτυλο. Οπότε μετά από αυτό μπορείς να κάνεις κάποια πράγματα.  

Πρόσφατα φωτογραφήθηκες με τη μπλούζα της Αρωγής12. Θα μου πεις δύο πράγματα γι' αυτό;

Είναι μεγάλη μου χαρά που η Αρωγή 12 με συμπεριέλαβε στην καμπάνια της, φόρεσα το μπλουζάκι τους. Σέβομαι πολύ την προσπάθεια τους που έχουν κάνει και ο Φάνης Δέλλιος. Και φυσικά σαν νέος άνθρωπος, δε μου αρέσουν οι εξαρτήσεις και αγαπώ πολύ όσους ανθρώπους, τους σέβομαι και τους θαυμάζω, όσους έχουν πέσει σε αυτό και έχουν καταφέρει να ξεφύγουν. Το θεωρώ μεγάλη δύναμη. Γιατί η ντόπα δεν είναι, παιδιά, στις ουσίες, αλλά στο να λατρέψεις τον εαυτό σου και τη ζωή. Οπότε respect στην Αρωγή. 

Τέλος, θέλω να μου πεις ένα θετικό μήνυμα, κάτι που όποιος το διαβάσει θα πει, αυτό είναι Ευγενία.

Μην τρελαίνεστε, χαλαρώστε! Θα τα βρούμε όλα.  

Από προετοιμασία για γύρισμα Make up Κατερίνα  Hair Κάρολος Μπιλιάλης
Από προετοιμασία για γύρισμα Make up Κατερίνα Hair Κάρολος Μπιλιάλης

Φωτογραφίες : Ζώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης 

Ευχαριστούμε για την ανάγνωση

e-la-theatro.gr Υπερήφανος χορηγός επικοινωνίας

Βρείτε μας στο Facebook