Ο ΚΥΚΛΟΣ

2017-05-18

Πρεμιέρα Παρασκευή 19 Μαίου Θέατρο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ και για 8 μόνο παραστάσεις . Reportage Κλέαρχος Σταματουλάκης

«Ο ΚΥΚΛΟΣ» 

Το θέατρο «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ » φιλοξενεί την παράσταση «Ο κύκλος» σε σκηνοθεσία Γιάννη Αϊβάζη από την Παρασκευή 19 Μαίου και για 8 μόνο παραστάσεις .

ΥΠΟΘΕΣΗ

Ένας σαρανταπεντάρης μικροαστός (Γιώργος Κοψιδάς) ξαφνικά χάνει τα πάντα! Αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του, όμως σαν από μηχανής θεός, ο δικηγόρος (Λευτέρης Δημητρόπουλος) της πρώην γυναίκας του, του δίνει τη λύση μη ξέροντας τις προθέσεις του. 

Το μπέρδεμα όμως στη ζωή του θα το φέρει μια απρόσμενη επίσκεψη από την Τουρκία (Burak Hakki) που θα του αλλάξει τη ζωή.

Θα του φέρει την αλήθεια και ξεκαρδιστικές συναντήσεις με απίθανους χαρακτήρες (Κατερίνα Τσάβαλου, Ευγενία Παναγοπούλου, Κώστας Φραγκολιάς, Νίκος Κερασιώτης).

Ο κύκλος της ζωής είναι πάντα απρόβλεπτος! 

Πρωταγωνιστούν με σειρά εμφάνισης:

Γιώργος Κοψιδάς,Λευτέρης Δημητρόπουλος , 

Κατερίνα Τσάβαλου, Ευγενία Παναγοπούλου,
Burak Hakki, Κώστας Φραγκολιάς, Νίκος Κερασιώτης.
Guest
Χρύσα Παππά, Νικόλας Μακρής, Λίλα Mπαγκλέση, Τέτα Kαμπουρέλη.

Kείμενο Δημήτρης Μητρόπουλος

Προσαρμογή - Διασκευή κειμένου Γιάννης Αϊβάζης
Σκηνοθεσία Γιάννης Αϊβάζης
Φωτισμοί Νίκος Βούλγαρης
Σκηνικά Κική Μήλιου
Video Νικόλας Μακρής
Eνδυματολόγος Κλέων Φυσέκης
Πρωτότυπη μουσική Δημήτρης Ίσαρης
Bοηθός σκηνοθέτη Ηλίας Μιχαήλ

Φωτογραφίες εξωφύλλου Ρούλα Μονιάκι

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:
Παρασκευή  21:15
Σάββατο  18:15 & 21:15
Κυριακή 21:15
Πρεμιέρα Παρασκευή 19 Μαίου  
Θέατρο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ 

 Τιμές εισιτηρίων:

Γενική είσοδος: 17ευρώ
Φοιτητικό - Παιδικό - Ανέργων - Αμεα: 13€

Η παραγωγή και οι ηθοποιοί ενημέρωσαν επίσης, πως λόγω της δυσκολίας που αντιμετωπίζει το κοινό της Θεσσαλονίκης στις μετακινήσεις, θα παρέχεται έκπτωση 2 ευρώ στο κανονικό εισιτήριο, με την επίδειξη της απόδειξης ταξί, που έχει εκδοθεί την ημέρα της παράστασης. 

Η Γνώμη του e-la-theatro.gr

από τον Συντάκτη- ψυχολόγο Κλέαρχο Σταματουλάκη


Δραματικό, ανάλαφρο, ατμοσφαιρικό, δραματικό. 

Ο Κύκλος

Μια υπέροχη παράσταση. Θα μπορούσα να πω μόνο αυτό και να το αφήσω εδώ, πολύ απλά για να πάτε να τη δείτε. 

Δε θα μπορούσα όμως, να αφήσω αυτή την ευκαιρία για να μιλήσω για τα εξαιρετικά ταλέντα, για τα ψυχολογικά νοήματα και καθημερινές καταστάσεις που είδαμε να ζωντανεύουν.

 Το ανατρεπτικό και αρκετά ρεαλιστικό κείμενο του Δημήτρη Μητρόπουλου, σε διασκευή του Γιάννη Αϊβάζη, καταφέρνει και ισορροπεί αριστοτεχνικά μεταξύ φάρσας και δράματος.

 Στην αρχή, τα γεγονότα μπορεί να φανούν κάπως ασύνδετα και αδικαιολόγητα. Στο τέλος, όλα τα κομμάτια μπαίνουν στη θέση τους.  Στη ζωή μας- δε μαθαίνουμε πάντα άμεσα γιατί συμβαίνει κάτι. Ίσως να το μάθουμε μετά από καιρό ή να μη το μάθουμε ποτέ. Πάντα υπάρχει μια λογική στις πράξεις μας- το πώς αντιλαμβανόμαστε τη λογική είναι κάτι που διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Και όντως, η ζωή περνάει μέσα από κορυφές και γκρεμούς χαράς -λύπης. Το ίδιο και το κείμενο.

Η σκηνοθεσία του Γιάννη Αϊβάζη είναι ατμοσφαιρική.  Καταφέρνει και σε βάζει στο δωμάτιο του Ερρίκου, εκεί που εκτυλίσσονται όλα, αλλά το βασικότερο, καταφέρνει και σε βάζει μέσα στην ψυχή του ίδιου του Ερρίκου. Απογοήτευση, θλίψη, ενθουσιασμός, χαρά. 

 Αν το καλοσκεφτούμε, έτσι είναι και η ψυχοσύνθεση πολλών από εμάς. Την απελπισία διαδέχεται η ελπίδα, ενός τυχαίου γεγονότος. Είναι πάντα έτσι; Αυτό που φαίνεται σαν ευκαιρία, σαν σανίδα σωτηρίας όταν πνιγόμαστε στο πέλαγος της θλίψης, είναι όντως αυτό; Μήπως είναι απλά το μαγευτικό τραγούδι των σειρήνων που θα μας οδηγήσει στην καταστροφή; Δε μπορούμε, όμως, να χάσουμε κάθε ελπίδα, γιατί τότε θα παραδοθούμε στο φόβο. Συνεχίζουμε να ελπίζουμε και να δημιουργούμε με ότι μπορούμε, με ότι έχουμε, και η ζωή επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. Αρκεί να θέλουμε να τις δούμε.

Ερμηνείες. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ο αέρας και η ενεργεία του κάθε ηθοποιού που άλλαζε το χώρο με την εμφάνιση του. 

Ο Γιώργος Κοψιδάς δίνει με εξαιρετικό τρόπο μια ευρεία γκάμα συναισθημάτων και σε τραβάει μαζί του σ' αυτό το ταξίδι. Απογοήτευση, ελπίδα, αγάπη, απώλεια. Σε κάνει να συμπάσχεις με τον Ερρίκο. Ίσως γιατί αναγνωρίζουμε στοιχεία μας μέσα του. Μικρό μυστικό: δεν κλαίω εύκολα και σπάνια συγκινούμε. Στην τελευταία σκηνή, χρειάστηκα αρκετές βαθιές αναπνοές για να συγκρατηθώ και να συνέλθω- γι' αυτό και συγχωρέστε μου την ποιότητα των φωτογραφιών από την υπόκλιση.

 H Κατερίνα Τσάβαλου σε παρασύρει σ' έναν ανάλαφρο παραλογισμό και δίνει μία αίσθηση αθωότητας σε όχι και τόσο αθώα θέματα. Όταν έρθει η ώρα, η δραματική της ερμηνεία για το συχνό θέμα της ενδοοικογενειακής βίας, συγκινεί. Η Αφροδίτη, είναι ναζιάρα, αφεντικό στη σχέση της, τρελή-πάντα με την καλή έννοια και με ικανότητα να διαχειριστεί την απώλεια και την υποστήριξη.

 Η Ευγενία Παναγοπούλου, με το ταλέντο και το μπρίο της, πραγματικά ζωντάνεψε το χαρακτήρα. Όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή, νιώσαμε το κλίμα και τις «δονήσεις» να ζωηρεύουν. Μαζί με τον Burak Hakki, που έπαιξε πολύ καλά και μας εξέπληξε με τα Ελληνικά του, χάρισαν το δυνατότερο γέλιο στο κοινό. 

Ο Hakki μαζί με τον Λευτέρη Δημηρόπουλου, βοήθησαν πολύ στο κομμάτι της συγκίνησης που λέγαμε στην τελευταία σκηνή. 

Δε θα μπορούσα να αφήσω απ' έξω τον Κώστα Φραγκολιά, που κόντρα στις κακές γλώσσες έχει εξελιχθεί σε έναν ηθοποιό που μπορεί να προσφέρει πολλά. Η... επί σκηνής σχέση του Νίκος Κερασιώτης, δίνει τη δική του ερμηνεία σ' έναν τυπικό γκέι ρόλο.

«Ο Κύκλος» περνάει μέσα από πάρα πολλές και ενδιαφέρουσες, από ψυχολογικής πλευράς, καταστάσεις. Δε θα ήθελα να φορτώσω την παρουσίαση της παράστασης με εκτεταμένες αναλύσεις. Θα μιλήσουμε γι' αυτά σε μεμονωμένα κείμενα. Θα ήθελα να αναφέρω μόνο κάποια από αυτά που μου έκαναν εντύπωση και τα χρησιμοποιούμε συχνά στην ψυχοθεραπεία. Το ένα είναι το θέμα της ελπίδας, που αναφέραμε και προηγουμένως. Αν δεν έχουμε ελπίδα μας κατακλύζει ο φόβος- και είναι κακός σύμβουλος. Είναι δύσκολο να συνεχίσουμε να ελπίζουμε όταν μας έχει τυλίξει στο σκοτάδι. Η ελπίδα πάντα υπάρχει, ακόμα και στα πιο μικρά και περίεργα μέρη. Αρκεί να ψάξουμε. Αν δε τα καταφέρουμε μόνοι μας, μπορούμε να ζητήσουμε βοήθεια. Κι αυτό μια ελπίδα είναι.

Ο Ερρίκος, σε μια σκηνή μιλάει σαν ένας καλός ψυχολόγος και λέει: «Κανείς δεν μπαίνει στη ζωή σου, αν εσύ δεν του αφήσεις ένα παραθυράκι για να μπει». Πολλοί άνθρωποι μπορεί να περάσουν από δίπλα μας. Αυτοί που μπήκαν στη ζωή μας, είτε για καλό, είτε για κακό, μπήκαν γιατί εμείς τους δώσαμε την ευκαιρία, για τους δικούς μας λόγους κάθε φορά. Δεν έχει νόημα να τους κατηγορούμε ή να τους ευχαριστούμε, γιατί σε μας πέφτει η ευθύνη να τους κρατήσουμε κοντά μας ή οχι. Για άλλη μια φορά η ευθύνη είναι δική μας. Δε μας φταιν οι άλλοι.

 Το έργο ξεκινάει με τον Ερρίκο να θέλει να αυτοκτονήσει. Κάποιες καταστάσεις τον κάνουν να αλλάξει για λίγο γνώμη και μαζεύει τη θηλιά που κρέμασε μέσα στο σπίτι, για να μην φαίνεται. Δεν εξαφανίζεται ποτέ από τη σκηνή. Μένει εκεί. Θα έχει παρόμοια χρήση στο τέλος, αλλά διαφορετική από αυτήν για την οποία αρχικά προοριζόταν. Το ίδιο γίνετε με πολλές καταστάσεις.  Νομίζουμε ότι τις ταχτοποιήσαμε ωραία και καλά στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Κάποια στιγμή, θα τα βρούμε μπροστά μας. Θα είναι θηλιά για μας; Για κάποιον άλλο; Κανείς δε γνωρίζει μέχρι να είναι αργά. 

Ο μόνος τρόπος να εξαφανίσουμε τη θηλιά, είναι να τη λύσουμε. Μόνο ερχόμενοι αντιμέτωποι με τα θέματα που μας απασχολούν μπορούμε να τα κατανοήσουμε, να τα λύσουμε και να πάμε μπροστά. 


Ευχαριστούμε για την ανάγνωση

e-la-theatro.gr Υπερήφανος χορηγός επικοινωνίας

Βρείτε μας στο Facebook

Το άρθρο είναι υπό εξέλιξη . Δείτε φωτογραφικό υλικό από την πρεμιέρα και την γνώμη του e-la-theatro.gr από τον συντάκτη - ψυχολόγο Κλέαρχο Σταματουλάκη / ανανέωση το Σάββατο 20 Μαϊου.