Ο Σωτήρης όμως -ο κάπελας του κουτουκίου της Σίβυλλας- κουράστηκε να περιμένει, φωνάζει τους συνεργάτες του και παίρνουν την απόφαση να μαζέψουν τα βαρέλια και τα τραγούδια τους και να του δίνουν .

Ν' ανέβουν τα σκαλιά του υπογείου, να περάσουν συνοριακούς σταθμούς, προβλήτες καραβιών και πύλες αεροδρομίων, με προορισμό την Ισλανδία, την Σουηδία, την Αυστραλία .....όπου να'ναι, αλλά μακριά από δω, απ' αυτό το τόπο που «εκπολιτίστηκε» και δεν τρώει τα παιδιά του, απλά τα διώχνει!

Αυτή λοιπόν τη τελευταία νύχτα πριν το «ΣίβυλλαΕxit» το κουτούκι της Σίβυλλας το ανοίγουν όπως πάντα, με το κρασί, το κέφι και τα τραγούδια, αλλά και μ' ένα σκοπό: Να ξαναβρεθούν φίλοι κι' θαμώνες , περαστικοί και συνοδοιπόροι, να τους κρατήσουν ή να τους ξεπροβοδίσουν.