Σκλάβες του έρωτα αναγκάστηκαν βίαια να παραδώσουν τα σώματα τους, ζουν ανάμεσα μας , τραυματισμένες και αθόρυβες σαν φαντάσματα. Reportage Ζώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης 

Τα Κόκκινα Φανάρια

Αλέκου Γαλανού  

από το Θέατρο του Άλλοτε

Του λιμανιού το καλντερίμι όσοι δε ζήσαν,  να που δεν ξέρουν τι `ναι πόνος και καημός ... θα γράψει ο Αλέκος Γαλανός στο θεατρικό του έργο «Το σπίτι με τα κόκκινα φανάρια» Το 1963 έγινε ταινία σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη.  Η ταινία υπήρξε υποψήφια για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας στην 36η απονομή των βραβείων το 1964. Αγαπήθηκε πολύ , προβλήθηκε πολύ, και τα τραγούδια της είναι γνωστά σε όλους. 

Ε και λοιπόν ;

Την είδαμε την ξαναείδαμε , την τραγουδήσαμε , και βάλαμε τελεία ! Άραγε καταλάβαμε αυτό το < Μην φύγεις Ντορή θα φαρμακωθώ >. Έφτασε το μήνυμα σε μας, η χάθηκε στην πορεία μέσα στην επιτυχία και την ωραιοποίηση ;

Το Θέατρο του 'Άλλοτε  θα προσπαθήσει να αντιμετωπίσει και να σχολιάσει το θέμα της πορνείας ωμά και ρεαλιστικά, αφήνοντας στην άκρη τη συνηθισμένη σεξιστική, ωραιοποιημένη εικόνα των γυναικών αυτών, που με τη νόμιμη σφραγίδα του κράτους και της κοινωνίας υποφέρουν μια στιγματισμένη ζωή γεμάτη κινδύνους, κακοποιημένες ψυχικά και σωματικά.