1η πανελλήνια απόδοση το θεατρικό έργο του Γιάννη Λυμτσιούλη «The Virus» - Το Μεθύσι του Νώε σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παραδείση. Reportage Ζώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης

The Virus - Το Μεθύσι του Νώε

Σε ένα ελληνικό χωριό τα παγκόσμια πάθη κυριαρχούν. 

Αγάπη, φθόνος, θυσία, υποκρισία, τρυφερότητα, πλήξη, εγωϊσμός, φιλαυτεία, αλκοόλ και χέρια απλωμένα πάνω από κληρονομιές πριν ακόμα φύγουν απ'τη ζωή τ' «αγαπημένα πρόσωπα». 

Σαν ένας ναίφ πίνακας του Σιαγκάλ με θέμα τον κάμπο της Θεσσαλίας. Λάσπη και βαμβάκι παντού. 

Ένας κατάλευκος κάμπος -σκηνικό με κοντράστ- μαύρες ψυχές με ανεκπλήρωτα όνειρα.Μια μικρή κοινωνία που για αιώνες δεν αλλάζει αλλά που τώρα στο βάθος έχει για φόντο μια κοσμογονική αλλαγή. Πρόσφυγες και μετανάστες. Τα χέρια τους δουλεύουν σκληρά στον κάμπο και όχι μόνο. Τα παιδιά τους προσπαθούν να βρουν το χώρο τους μέσα σ'αυτό το κλασικά ελληνικό «τοπίο σχέσεων»

Η ζωή ενός χωριού μέσα απ'την ιστορία του ΠΑΠΠΟΥ, που μ'ένα ποτήρι κρασί παραπάνω γίνεται ο ιστορικός της κοινοτητάς τους. Θυμάται το παρελθόν, παρατηρεί το παρόν και προειδοποιεί για το μέλλον.Έφηβος εραστής μιας χήρας του δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου κάποτε, τώρα «παππούς» χωρίς να έχει αποκτήσει παιδιά ούτε εγγόνια, πατέρας και παππούς των παιδιών και των εγγονών της χήρας. Το αλκοόλ απ'τη μια τον κάνει «προφήτη» και τον βοηθάει να ξεφύγει απ' όσα δεν μπορεί ν' αντιμετωπίσει, απ'την άλλη όμως τον σκοτώνει.

Λίγο πριν ξεψυχήσει σε μια στιγμή έκστασης γίνεται ο Νώε και καλεί μέσα στην «κιβωτό» του όποιον απ'το χωριό κρίνει πως αξίζει να σωθεί. Άλλωστε δεν χωράνε όλοι.Έτσι βρίσκεται μπροστά σ'ένα μεγάλο δίλημμα. Να σώσει μόνο τους ντόπιους, συγγενείς και φίλους μιας ζωής, ανεξάρτητα αν το αξίζουν ή όχι; Ή να σώσει στη θέση τους τους ξένους, πρόσφυγες και μετανάστες που ίσως πολύ ειρωνικά νάναι το Μέλλον της φυλής;

Η συνέχεια επί σκηνής...